Benjamin Abel Meirhaeghe (1995), een zelfverklaarde narcist en wannabe contratenor, studeerde af aan de Toneelacademie Maastricht. Zijn puberaal vermogen om alles te relativeren en bekritiseren levert hem een zelfbewuste persona op, die zijn eigen duivels en die van andere in de ogen kijkt. Zoals een middeleeuwse nar zich waagt in het spanningsveld tussen entertainen en kritiek uiten, zo smelt dit enfant terrible in de samenwerkingen die hij aangaat. Naast zijn solo zangperformances zoals My Inner Songs, My Mea Big Culpa en My protest waagt hij zich in het veld als regisseur. Zijn meest recente voorstelling is The Ballet, waarin hij met zijn grote liefde en balletdanser Emiel Vandenberghe een grotesk ballet maakt in de schouwburg van Vooruit Gent.

Kim Karssen (1996) werkt vooral met haar eigen teksten die grootse thema’s behandelen. Haar brede spectrum van typetjes en mimieken en haar voeling met het cabaret laten toe dat ze spelenderwijs zoekt naar een balans tussen grap en traan. Haar groteske, fantasievolle spel leidde tot haar solovoorstelling De Sluipwesp, waarin ze een situatie tussen verschillende personages vormgeeft met enkel een trui en zichzelf. In 2016 liep ze stage bij de Warme winkel in de voorstelling De Warme Winkel speelt De Warme Winkel, in datzelfde jaar werkten Benjamin Abel Meirhaeghe en Kim Karssen aan hun eerste voorstelling, A Love Story, waar Karssen de rol van getormenteerde zwemster op zich neemt om het over de liefde te hebben. In 2017 maakte ze met Florian Myjer de voorstelling Bloomsbury. Haar werk typeert zich door de samenwerkingen die ze aangaat met performers die dezelfde universele verhalen op een groteske manier vormgeven met haar krachtige, energieke spel.