Aurelie di Marino nodigde Ahilan Ratnamohan, Benjamin Op de Beeck, Nona Buhrs, Farbod Fathinejadfard en Kaat Arnaert uit om ‘If there weren’t any blacks you’d have to invent them’ op scène te brengen. Het is een filmscenario uit 1968 van de hand van Johnny Speight. Door deze schijnbaar gedateerde film te spelen, stellen ze een belangrijke paradox van de hedendaagse maatschappij in vraag: hoe kan het dat de leden van de maatschappij deelnemen aan systematisch geweld dat openlijk wordt genegeerd en verdrongen, terwijl dat leidt tot een sluimerend onderbewust persoonlijk schuldgevoel? ‘If there weren’t any blacks you’d have to invent them’ speelt met de paradox tussen het erkennen van de onrechtvaardigheid van de dominante blanke mannelijke machtsstructuren en het feit dat diezelfde machtsstructuren worden gebruikt om hun persoonlijke positie te verstevigen. Iedereen trekt zijn kostuum aan en speelt zijn rol. Maar klopt er nog een menselijk hart onder dat kostuum?